Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Σχεδόν.... έφυγε.....


Το 2009 ήταν.... όχι και τόσο καλή χρονιά....
Ένταση... άγχος.....  εξάντληση....

Μη τα ισοπεδώνω όλα.... Υπήρξαν και πολλές όμορφες στιγμές.... Στιγμές που χάραξαν την καρδιά μου και θα μείνουν για πάντα εκεί... στην καλύτερη θέση που τις αξίζει γιατί ήταν δυνατές!

Πολλές από αυτές τις όμορφες στιγμές είναι και η είσοδός μου στα ιστολόγια. Κάπου εδώ να ευχαριστήσω την φίλη μου Βούλα που με μύησε.... μια και ήμουν (συνεχίζω, φυσικά, να είμαι) άσχετος!

Η παρέα σας σε δύσκολες για εμένα νύχτες...... ήταν λύτρωση!

Θυμάμαι ότι ήρθα λυπημένος...... απελπισμένος........ και τώρα, αυτή τη στιγμή, νοιώθω πως έχω αλλάξει κατά πολύ.   Ο χρόνος γιατρεύει όλες τις πληγές....... και τώρα..... δεν έχω χρόνο για λύπες!!!







Αποφασισμένος να αλλάξω εμένα..... λέω ΑΝΤΙΟ ΣΤΟ 2009 και καλωσορίζω τον νέο χρόνο.....




Αν θέλετε, μπορείτε και εσείς να γράψετε ποιά ήταν η πιο έντονη στιγμή για εσάς το 2009.....
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.......











Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Χρόνια Πολλά... Καλές γιορτές!

Χρόνια Πολλά σε όλους/ες που βλέπετε αυτές τις λίγες σειρές...
 
Ξημέρωμα Χριστουγέννων.... με πολύ ζεστασιά, δίπλα σε λιγοστά αγαπημένα πρόσωπα! Εσάς εννοώ.... εσάς που διαβάζετε!!


Προτίμησα να τελειώσω το ποτό μου εδώ..... μαζί σας!  Ήθελα από κοντά, στον κάθε ένα από εσάς, να δώσω τις ευχές μου.....








Δεν θα σου πω χρόνια πολλά.
ευχή συνηθισμένη
Μα θα σου πω όπου κι αν πας,
χαρά να αναμένει.


Όσες και αν βάζει ο νους ευχές
κρεμώ στ' αστέρια απόψε,
Τσ' αυγής λουλούδια να γενούν
κι όποιο σ' αρέσει κόψε.


Όσες οι στάλες τις βροχής
και στα βουνά τα χιόνια
τόσα πολλά σας εύχομαι
ευτυχισμένα χρόνια.







Απ΄την καρδιά μου μια ευχή, 
σου στέλνω με τη σκέψη,   
του θεανθρώπου η γέννηση  
ό,τι ποθείς να πέψει.


Για την καινούργια τη χρονιά , 
σας εύχομαι να βρείτε
του παραδείσου τα κλειδιά 
ν’ ανοίξετε να μπείτε.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Πάλι εδώ..... γεμάτος από σκέψεις......

Πάλι εδώ κοιτάζοντας μια ψυχρή οθόνη....
Πέρασαν πολλές ζεστές ημέρες αλλά και όμορφα ήρεμες νύχτες.....
Τίποτα δεν με σκιάζει πια.....
Κανένα βλέμμα...... Καμία παρουσία..... Είμαι ελεύθερος από άσχημες σκέψεις.......

Ημέρες χαράς έρχονται και η σκέψη μου πηγαίνει στους ανθρώπους που έχω δίπλα μου... Οικογένεια και φίλους.....

Πηγαίνει, όμως, και σε εκείνους που έχω πικράνει και αντίστροφα........

Βαδίζει ακόμη και σε όλους τους ανθρώπους που μέσα σε μια ημέρα έπαψαν να έχουν το χάρισμα της επικοινωνίας.......

Φτάνει μέχρι σε εκείνους που δεν είναι πια κοντά μου...... που πολύ μου έλειψαν και που θα τους σκέφτομαι πάντα και κάθε ημέρα..... Σε εκείνους τους ανθρώπους που βλέπουν όλους εμάς να τρέχουμε πανικόβλητοι στους δρόμους να πιάσουμε το άφθαστο όνειρό μας......και γελάνε ξέγνοιαστοι από ψηλά.......



Ημέρες χαράς έρχονται και η ψυχολογία μου έχει αλλάξει κατά πολύ....
Στολισμένα όλα..... Δρόμοι... καταστήματα.... πλατείες...... καρδιές.....

Όσο κρύο να κάνει, οι καρδιές έχουν ζεσταθεί από το κλίμα των ημερών που πλησιάζουν....

Μια βόλτα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, την ώρα που νυχτώνει, είναι ικανή να δώσει την μέγιστη χαρά στα παιδικά βλέμματα.... Μικρά πρόσωπα γεμάτα χαμόγελα...... Αυτό συνάντησα σήμερα μπροστά μου παρευρισκόμενος σε μια εκδήλωση......

Τίποτα δεν αξίζει μπροστά στο χαμόγελο ενός παιδιού....... στο αγνό παιδικό πρόσωπο.... στα μάτια που λάμπουν από την χαρά  της έκπληξης!!!!!

Ήρθε η ώρα των ευχών..... Κοντεύουν Χριστούγεννα..... Ημέρες χαράς..... Ευτυχίας.......

Σας εύχομαι

Καλές Γιορτές

Καλά και άσπρα Χριστούγεννα

για εσάς και τις οικογένειές σας.



Μη ξεχάσετε να γράψετε στον Άγιο Βασίλη την διεύθυνσή σας για να μπορέσει να σας παραδώσει το δώρο που ζητήσατε! (ακόμη και εσείς που κάνατε πολλές αταξίες το 2009.... ναι! ο Άγιος φέτος κάνει εξαιρέσεις!!!!)

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Η ζωή είναι εδώ........






Ψάχνω μέσα μου να βρω τι έδιωξα...

Διώχνω ότι παλιό με κάνει να αναρωτιέμαι……..

Το ποτήρι με το κίτρινο υγρό, θα το κρατήσω…….. Το αποφάσισα!

Δίνω μια πνοή δροσιάς και καθαρού αέρα στα πνευμόνια μου…….
Δυνατή εισπνοή μέχρι να νοιώσω τη ζαλάδα της κυριαρχίας του εαυτού μου………
Και….. περιμένω από την μοίρα, ανήμπορος, να με βάλει να ζήσω και πάλι στιγμές ευτυχίας……..

Αλλάζουν οι άνθρωποι…. Ρόλους, θέσεις, σκαλοπάτια………. Έτσι και εγώ, ένας κοινός θνητός!

Μέχρι χθες όλα έμοιαζαν γκρίζα……… Με μια ξαφνική βροχή, όλα άλλαξαν…… Καθάρισε ο τόπος και η ψυχή μου!

Είναι μαγικό να βλέπεις αχτίδες ήλιου ανάμεσα από σύννεφα!   Μια λάμψη, έστω ενός κεραυνού.... του συμβόλου της δύναμης!
Εκεί πάνω υπάρχει μια μαγεία……….. μια ελπίδα…….. μια αέναη ευτυχία!!!!!!






Ελπίζω ζωή σε εσένα γιατί ποτέ δεν έπαψες να βασίζεσαι σε εμένα και στον στόχο μου ότι θα σε φέρω εις πέρας!

Σου έχω, δε, τεράστια εμπιστοσύνη. Ξέρεις την ύστατη στιγμή να αποφυλακίζεις τις ενοχές μου και να με απελευθερώνεις όταν είμαι έτοιμος να καταρρεύσω!

Σε ευχαριστώ ζωή για την αμοιβαία σχέση μας και ελπίζω να μπορέσουμε κάποτε, εις βάθος χρόνου, να επικοινωνήσουμε καλύτερα….. πέρα από εγωισμούς και πέρα από φόβους. Θα είσαι περήφανη για εμένα πως θα είμαι το αριστούργημά σου….. Ένας καμβάς γεμάτος από χρώματα σαν αυτά που κρύβουν τα συναισθήματά μου……..

Απόψε η ζωή επέστρεψε και η ευτυχία δεν κοιμάται……. η αγάπη είναι σε χειμερία νάρκη αλλά……. Που θα πάει; Τελειώνει και αυτός ο χειμώνας!!!!!!!!!!

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Μοναξιά.............. ως πότε;

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή είναι η μοναξιά που νοιώθω.

Μη πει κανείς από εσάς ότι δεν αισθάνεστε μόνοι/ες. Δε θα σας πιστέψω.





Η ανάγκη μας για επικοινωνία, μας ανάγκασε να βρούμε εναλλακτικές λύσεις στο πρόβλημά μας... Μια από αυτές, η πιο μοντέρνα, η πιο διαδεδομένη, είναι το ιντερνετ. Το κακό είναι ότι ΨΑΧΝΟΥΜΕ να βρούμε ανθρώπους έτσι όπως εμείς ονειρευόμαστε. Έτσι όπως εμείς θέλουμε να μας φέρονται. Εγωιστικό πολύ......... Ξεχνάμε πως έχουμε να κάνουμε με ψυχές τις οποίες ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να μάθουμε αν δεν τις ζήσουμε πρώτα. Η οθόνη μας είναι γεμάτη από συναισθήματα ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ. Αυτό δεν έχουμε κατανοήσει ως τώρα. Πιστεύουμε κάποιες λέξεις (όποιες μας συμφέρουν συναισθηματικά), ενώ τις υπόλοιπες τις μεταφράζουμε σε όποια γλώσσα εμείς θέλουμε!


ΚΑΜΙΑ ΓΡΑΠΤΗ ΛΕΞΗ δεν δύναται να περιγράψει εμάς  και τον χαρακτήρα μας. Μονάχα οι πράξεις είναι ικανές για αυτό και, λογικό είναι, να μη μπορούν να αποδοθούν μέσα στα ηλεκτρονικά έγγραφά μας.





Γιατί όλα αυτά; Ίσως επειδή θέλουμε να φτάσουμε το όνειρό μας..... Ή.... επειδή δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε για να γεμίσουμε την μονότονη ζωή μας..... Ή επειδή μπορούμε να φοράμε την μάσκα της υποκρισίας και να κρυβόμαστε, τελικά, από τον ίδιο μας τον εαυτό;;;;;;;;;

Υπάρχουν και κάποιες άλλες περιπτώσεις, τις οποίες δε θα τις αναφέρω γιατί είναι ιδιαίτερες ή περίεργες ή εντελώς αληθινές ή... κλπ κλπ.......

Άρχισα να γράφω αναρτήσεις για να εκφράσω τις σκέψεις μου..... Να πω όλα όσα μπορούσα να πω σε μια γυναίκα η οποία έπαψε να υπάρχει στη ζωή μου εδώ και μήνες........ Να μαλώσω τον εαυτό μου για τα λάθη του........ Ξέροντας πάντα ότι είμαι ένας ανώνυμος σε εσάς..... Και εσείς... επικοινωνήσατε μαζί μου και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό..... Εσείς με παροτρύνατε να συνεχίσω να γράφω για εκείνη..... Αν είχαν αποτυπωθεί άλλα σχόλια, σίγουρα διαφορετικές αναρτήσεις θα ακολουθούσαν. Άρα, στη ζωή, υπάρχει ένας απαράβατος νόμος: Ο νόμος του ΔΙΝΩ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΩ. Στην Κοινωνιολογία ονομάζεται επικοινωνία.......





Κλείνω με ένα ερώτημα προς όλους/ες:
Γιατί αισθάνεσαι μοναξιά;;;;;;


Όποιος φίλος/η, αν θέλει, μπορεί να δώσει την απάντησή του/της.




Σας ευχαριστώ

Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

Περιμένοντας το αύριο.......

Θυμάμαι πόσο όμορφα είναι να σε νοιάζονται.... Να μοιράζονται μαζί σου συναισθήματα, σκέψεις, νύχτες.....

Θυμάμαι πόση ικανοποίηση έπαιρνα κάθε φορά που ένοιωθαν ασφάλεια μαζί μου......  Έδινα όλη μου την ενέργεια για να δώσω χαρά.......

Πάει πολύς καιρός από τότε και αναρωτιέμαι, αν μπορώ ακόμη να προσφέρω.....

Έχω τις παραξενιές μου σαν άνδρας.... Κλείνομαι στον εαυτό μου όταν δεν πρέπει.........  Εγωιστής πολύ...... Παράξενος!

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Έκαψες.........





Μη μου πεις πως δεν με είδες…… Δεν θα σε πιστέψω!

Ολόκληρη μέρα στους δρόμους της μοναξιάς μου, βρέθηκα απέναντί σου…… Είχες την συνηθισμένη λοξή στάση του κεφαλιού και το βλέμμα της απέραντής σου μοναξιάς…..


Μη μου πεις ότι δεν έπιασες την τρεμάμενη καρδιά σου σαν με αντίκρισες… Μη μου πεις πως δεν ένοιωσες μια αγκαλιά στο λοξό κοίταγμά μου… Μη, γιατί θα είναι ψέμα……


Πες μου πως με νοιάζεσαι απόψε…. Πες μου πως έπαψες να με τιμωρείς με την σιωπή σου…..


Πόσο ακόμη να περιμένω εσένα; Πόσο ακόμη θα έχω την μορφή σου στα μάτια μου; Την καρδιά μου στα…. Πόδια σου;;;

Σήμερα κατάλαβα ότι ποτέ σου δεν θα μου μιλήσεις. Είμαι μια ιστορία που έχει τελειώσει για εσένα……. ένα εφιαλτικό παραμύθι που σου άρεσε να το διηγείσαι …. Και τώρα πια έχεις κάψει και το βιβλίο!!!




Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Κενός όσο ποτέ... σε γεμάτο από πίκρα ποτήρι....




Καρδιά απού δεν ένιωσε
του χωρισμού τον πόνο
ποτέ τση δε κατάλαβε
ήντα θα πει ματώνω.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Που να ψάξω για να σε βρω;;;; Πες μου που να πάω.....






Ξεκίνησα ένα μακρύ δρόμο για να σε βρω. Δεν αντέχω να ζω χωρίς εσένα. Θέλω να σου πω όλα όσα αγαπώ μαζί σου. Πάνω από όλα αγαπώ εμένα όταν είμαι δίπλα σε εσένα.

Είμαι μόνος. Δεν λειτουργώ χωρίς την παρουσία σου. Δεν ζω! Τόσο απλό!

Με σύμβουλο την μνήμη μου, ακολουθώ την πνιγμένη φωνή της καρδιάς μου...

Σχεδόν σε όλη τη διαδρομή, έβλεπα την μορφή σου μπροστά μου.... Αν αντίκριζα μαύρο αυτοκίνητο, πάλι εσύ ήσουν... μέχρι που κόντευε και...... η μαγεία χανόταν....... άλλη μια ελπίδα στο κενό..... Μέτρησα 7 ελπίδες μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου... Ένα μικρό χωριουδάκι με λίγα όμορφα και περιποιημένα σπίτια.

Το δικό σου δεν το ξέρω... αλλά τολμώ να μαντέψω.... Θαρρώ πως η καρδιά μου θα τρέμει από χαρά μόλις το πλησιάσω και πως θα μου φανερώσει αυτό που επιθυμώ....

Τρεις ώρες μετά, και αφού είχα κάνει την πλήρη χαρτογράφηση του χωριού, συνειδητοποιώ πως η καρδιά μου είναι ανίκανη να λάβει την συχνότητα της δικής σου καρδιάς....  Το μαύρο αυτοκίνητό σου δεν είναι σε καμία αυλή.....

Δεν είσαι εδώ μωρό μου........ και εύχομαι να μην είσαι σε αγκαλιά κάποιου ξένου....





Πες με τρελό.... Δεν με νοιάζει καθόλου.... Θα περιμένω να νυχτώσει στην είσοδο του χωριού.... κρυμμένος πίσω από τα δέντρα που υπάρχουν στο πάρκο με τις κούνιες.... Οι γέροντες που πίνουν τον καφέ τους στο τραπέζι απέναντί μου, με κοιτούν περίεργα....... και δεν δίστασε ένας από αυτούς να μου φωνάξει.....

- Τι περιμένεις γιε μου;; Έλα να σε κεράσουμε ένα τσιπουράκι.....


Φυσικά και δέχομαι την πρόσκλησή του! Τι άλλο να έκανα; Παρέα αναζητούσα και συνενοχή στην παρακολούθηση! Ποιος ξέρει; Ίσως μάθω κάτι για εσένα, την οικογένειά σου.... και, ως πονηρός που είμαι, στα χωριά μαθεύεται αμέσως αν παντρεύτηκε κανείς!!!!

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Χαμόγελο στο παρελθόν




Σήμερα συνάντησα μια φίλη από τα παλιά.
Ταξιδέψαμε μαζί πίσω στον χρόνο.
Ζήσαμε και πάλι τις ανέμελες στιγμές της εφηβείας μας!





Στο πρόσωπό της έβλεπα την παιδικότητα και την αφέλεια  που είχαμε στην παρέα μας..... Τον συμμαθητή και κολλητό μου φίλο, με τον οποίο έχουμε χαθεί λόγω αποστάσεως... Την αδελφή της με τα όμορφα χείλη και τα κοντά μπλουζάκια! (όλος ο ανδρικός πληθυσμός ήταν σε εξέγερση για χάρη της!)........ Τον γείτονα που έπαιζε με βόλους στα διαλείμματα, σαν μικρό μωρό!  Τον Κωστάκη που σε κάθε διαγώνισμα προσπαθούσε να δει από τον διπλανό του, τον μπροστά από αυτόν.. ακόμη και από εκείνον που καθόταν στην άλλη άκρη της αίθουσας! Τελευταία θα αναφέρω, επίτηδες, την φίλη της Ιωάννα. Η κοπέλα, κάθε φορά που με έβλεπε, έχανε τα λόγια της... Είχα μάθει πως ήταν ερωτευμένη μαζί μου και πως έκλαιγε κρυφά στα διαλείμματα, μέσα στις τουαλέτες. Είχα και εγώ μερίδιο ευθύνης διότι κυνηγούσα την μικρή με τα στενά μπλουζάκια! Άλλες εποχές.. άλλο μυαλό... και άλλος ο ρόλος μου!  Η φίλη μου, ήρθε και επιβεβαίωσε τις τότε φήμες. Μου έδωσε κι άλλες πληροφορίες για την Ιωάννα ώσπου, στο τέλος, ανακάλυψα ότι μένει λίγο παρακάτω από το σπίτι μου!


Το πιο συγκλονιστικό ήταν πως θα κανονίζαμε να επικοινωνήσουμε με όλους και όλες από το Γυμνάσιο και, αν είναι εφικτό, να κάνουμε μια συνάντηση με σκοπό να μετρήσουμε τις ρυτίδες στα πρόσωπά μας!


 Πέρασε η ώρα δίχως να το καταλάβουμε.......
Ανταλλάξαμε τα απαραίτητα για να μη ξαναχαθούμε και φύγαμε χαμογελώντας στο παρελθόν!!!!!

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Σου χρωστάω ένα ΑΝΤΙΟ...............

Θυμάσαι κάθε φορά που με ρωτούσες αν είμαι στεναχωρημένος από κάτι....
και εγώ σου έλεγα πως όχι;
Θυμάσαι που μου έδειχνες όλη σου την λατρεία και εγώ ήμουν ακλόνητος βράχος;
Μου έλεγες πως μαζί μου ξεχνάς τα πάντα, ότι σε κάνω χαρούμενη και ευτυχισμένη.
Απάντηση δεν έπαιρνες ποτέ σου....

Μέχρι και την τελευταία στιγμή, δεν πήρες το αντίο που σου άξιζε....


Σ
Υ
Γ
ΣΥΓΝΩΜΗ
Ω
Μ
Η


ΣΤΑΥΡΩΣΕ ΜΕ...........

Σε φοβόμουν άγγελέ μου..... Φοβόμουν εμένα.... Μην αγαπήσω και βρεθώ δέσμιός σου....

Ξέρεις όμως τι κατάφερα με όλα αυτά; Να σε χάσω για πάντα.

Στο καλό καρδιά μου και.......... να προσέχεις........  

ΑΝΤΙΟ




Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Ως την άκρη του ουρανού σου

Κάπου εκεί χάνω τις σκέψεις μου....... Πέφτω στα μάτια σου ακόμη μια φορά..... Δακρύζω μες στη βροχή για να μη δει κανείς το δάκρυ να κυλά.....
Ως την άκρη του ουρανού σου..... Εκεί να φτάσω.... Να συναντήσω το μεγάλο όνειρο και άπιαστο....
Κάπου κοντά στα μάτια σου..... Εκεί είναι ο ουρανός σου... γεμάτος από κάτασπρα σύννεφα....


Σε γκρίζο φόντο σήμερα.... Με μια μελαγχολία............
Με γύρισες πίσω ξαφνικά με το τηλεφώνημά σου....... Δεν σου απάντησα.... Όχι.
Να ακούσω, τι; Τα ίδια ψέματα; Την ίδια υποκρισία;
Δεν θα είσαι μαζί μου από ανάγκη...... Όχι.
Μόνο αν με αγαπήσεις.... Μόνο τότε θα σε αφήσω να εισβάλεις πάλι στην ψυχή μου.....


Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009

Φάτε μάτια ψάρια!

Για να σας αποδείξω ότι τρέχετε με τις μπάντες στις αναρτήσεις που περιέχουν έρωτα αλλά και σε εκείνες που δίνουν τροφή για κουτσομπολιά,  δημοσίευσα την τελευταία επιτυχία του Akon. Όπως βλέπουν τα μάτια σας, κανένα σχόλιο δεν έπεσε από κάτω.



Σημεία των καιρών φίλοι μου!!!!!!!


SeXy BiTcH

akononline



Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Προς τους απανταχού υβρίζοντες του ιντερνετ......

Τέρμα οι ανώνυμοι παραβάτες σε blog και ίντερνετ Εκτύπωση E-mail
Νέα
Απευθείας πρόσβαση στα στοιχεία των χρηστών ίντερνετ θα έχουν δικαστικές και αστυνομικές αρχές προκειμένου να εξιχνιάσουν οποιοδήποτε αδίκημα, κακούργημα ή πλημμέλημα. Οι αρχές δεν θα δεσμεύονται πλέον από το απόρρητο των επικοινωνιών για να πληροφορούνται ποιος συνομίλησε με ποιον, πότε, από ποια ακριβώς θέση κ.λπ.

Το «πράσινο φως» στις αστυνομικές αρχές ανάβει με τη γνωμοδότησή του ο Γ. Σανιδάς για άμεση πρόσβαση στα δεδομένα επικοινωνίας μέσω ίντερνετ.

Με γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γ. Σανιδά, μία μέρα πριν από την αποχώρησή του από το σώμα, «ανάβει πράσινο φως» για να μπορούν οι αστυνομικές αρχές παρακάμπτοντας την ΑΔΑΕ (Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών) να πληροφορούνται άμεσα τα εξωτερικά δεδομένα μιας επικοινωνίας (ποιοι συνομίλησαν, πότε, από πού κ.λπ.) όταν έχουν υποψίες διάπραξης κάποιου αδικήματος, χωρίς να υποχρεώνονται στο εξής να ζητούν την άδεια της ΑΔΑΕ.

Η εισαγγελική γνωμοδότηση ακυρώνει ως αντισυνταγματική την ισχύουσα νομοθεσία σύμφωνα με την οποία καλύπτονται από το απόρρητο τα εξωτερικά στοιχεία μιας επικοινωνίας.

Με την παρούσα απόφαση, η ΑΔΑΕ οδηγείται στο περιθώριο καθώς ξεκαθαρίζεται ότι δεν θα μπορεί να παρεμβαίνει σε θέματα με τα οποία ασχολείται η δικαιοσύνη. Σε περίπτωση που τα μέλη της ζητήσει εξηγήσεις από τις εταιρείες τηλεπικοινωνιών, κινδυνεύουν να παραπεμφθούν για παράβαση καθήκοντος.

Τέρμα οι ανώνυμοι blogger

Το ένα σκέλος της εισαγγελικής γνωμοδότησης αφορά το απόρρητο των επικοινωνιών μέσω του διαδικτύου και ξεκαθαρίζει, εμμέσως πλην σαφώς, ότι δεν μπορεί να παραμένει ανώνυμος κάποιος που μέσω των blog ανεβάζει στο ίντερνετ ένα υβριστικό, συκοφαντικό κ.λπ. δημοσίευμα.

Οι εταιρείες οφείλουν να γνωστοποιήσουν τα ίχνη του blogger στις αστυνομικές και δικαστικές αρχές, χωρίς να υπάρχει δέσμευση απορρήτου και χωρίς να ζητείται άδεια της ΑΔΑΕ.

Με τη γνωμοδότηση ξεπερνιέται ουσιαστικά και η ανάγκη οποιασδήποτε νομοθετικής ρύθμισης, αφού, σε περίπτωση συκοφάντησης ενός πολιτικού ή οποιουδήποτε άλλου προσώπου, καταργείται στην πράξη η ανωνυμία αυτού που διακινεί το υβριστικό κείμενο.
 




Πηγή:  sellcell.gr

Απαιτώ..........

Ξέρεις τι θέλω;
Να έρθεις και να με κάνεις δέσμιό σου!









Και.......
Να σου ζητήσω κάτι ακόμη;;;
Να με αφοπλίσεις......





Και μόλις τα κάνεις όλα αυτά....
Απαιτώ να με αγαπήσεις.......


 








Κορμί να πάρεις.....

 









Ζωή να δώσω.....


 Μυστήριό μου.... Παράδεισέ μου.... δώσε μου τώρα την ιδρωμένη αγκαλιά σου.....







Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Κολασμένος έρωτας.....

Σε προσκαλώ στο χθες μου.... μεγάλη μου αμαρτία......

Κράτα τα χέρια μου και οδήγησέ τα στον πλανήτη σου......
Θαρρώ εκεί θα βρω την πιο καυτή αλήθεια....




Κάνε με να παθιαστώ στη φωτιά σου............................
Να ζω μέσα από τα αδάμαστα φιλιά σου.............
Την ξεχασμένη από φόβο αγκαλιά σου..................................

Έρχεσαι.... το ξέρω...... σε νοιώθω..... είσαι εδώ....... γλυκιά κόλασή μου....


Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Ο ηλίθιος, ευαίσθητος άνδρας!

Ένας ευαίσθητος άνδρας... στην εποχή μας, είναι και ηλίθιος!
Όχι, λοιπόν!
Ένας ευαίσθητος άνδρας που εκφράζεται μέσα από ένα μπλογκ, δεν είναι ηλίθιος! Πίσω από την ανωνυμία του, βγάζει ΟΛΑ του τα συναισθήματα επειδή κανείς γνωστός του δεν τον βλέπει.

Πίσω από την οθόνη και με οδηγό ένα πληκτρολόγιο, πολλές όμορφες και με πόνο αλήθειες μπορώ να αποκαλύψω...


Οι αποδέκτες, φυσικά, και απουσιάζουν!






Καταθέτω συναισθήματα.... Είμαι πολύ σίγουρος ότι έχουν νοιώσει όλοι οι άνδρες αυτά που περιέγραψα ως τώρα. Τολμώ να γράψω τα βαθιά συναισθήματά μου για να δείξω την ευαίσθητη πλευρά των ανδρών.
Σκοπός μου είναι η έκφραση και μόνο... Τίποτε άλλο!





Σας ευχαριστώ!


Θέλω....












Θα ήθελα πολύ να ήσουν εδώ.... μαζί μου...... Δροσερό πλάσμα των ονείρων μου.........
Να μυρίζω το άρωμά σου και να νοιώθω την σκέψη σου την ώρα που μοσχοβολάς........... από πάθος....

Σε περιμένω στο όνειρό μου..... Έλα σε παρακαλώ απόψε..... για πρώτη σου φορά.........

Ε
Λ
Α

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Σε έχω τελειώσει ΜΕΣΑ μου....

Κάποτε θα συνέβαινε και αυτό...
Κάποια στιγμή θα ερχόταν, αργά ή γρήγορα, που θα έβγαζα από μέσα μου εσένα....

Ζύγισα... Μέτρησα.... Άδειασα εντελώς από καλά συναισθήματα. Έμεινε μόνο η πικρία για εσένα....

Είσαι χωρίς καρδιά.... Μόνο πληγές έχεις αφήσει.........





Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Σαν τρελος...








Σημερα βρεθηκα σε αλλη διασταση...Χαθηκα σε μονοπατια που βαδιζουν πανω στην πιο τρελη μου επιθυμια...
Να βρεθω κοντα σου..διπλα σου..Να αναπνευσω μεσα απο τα φιλια σου..Να χαθω στο αγγιγμα σου...Να δω το κορμι σου...γυμνο...απο καθε φραγμο και εμποδιο...
Να νιωσεις πως νιωθω καθε φορα που σκεφτομαι και μονο το κορμι σου να αγγιζει το δικο μου..
Να καιω απο ποθο και να λιωνω στην πιο μικρη σου ανασα...κοφτη...παθιασμενη...
Αδυνατω να ελεγξω οτιδηποτε αφορα την λαχταρα μου για σενα...Δεν θελω...
Να χασεις τον ελεγχο θελω...να ζητας και αλλο οταν εγω θα απομακρυνομαι...να τρεμεις σε καθε μου αγγιγμα...
Το ξερω....εισαι και θα εισαι....δικη μου...


Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

....για τον καλό μου φίλο ΠΡΟΦΗΤΗ

Πέρασε η ώρα και έχω τρελή ανάγκη να σε ξαναδώ....

Μακάρι να ήμασταν απόψε αγκαλιά........... πολύ αργά για εμένα τώρα πια..... θέλω να αρπάξω το τηλέφωνο για να σε καλέσω.... δεν θα το κάνω.... όχι!!!! Με νίκησε το πάθος μου για εσένα!!! Το έχω στα χέρια μου.... Προσπαθώ να θυμηθώ τους δέκα αριθμούς.... Δεν μπορώ.... Τουλάχιστον κατάφερα να βγάλω από το μυαλό μου τους δέκα εκείνους αριθμούς....

Ψάχνω την παλιά συσκευή μου για να ξεθάψω τον αριθμό... Τον βρήκα και πήγα να τον αντιγράψω ώσπου...... αποφάσισα να πάρω τον γρήγορο δρόμο για να σε συναντήσω..... Και το έκανα!!!!!!

Σε όλη τη διαδρομή ηχούσαν τα μεγάλα ψέματά σου στα αυτιά μου..... Πέρασα το πιο τρομακτικό δρομολόγιο της ζωής μου.... Σαν να περνούσα τον ατέλειωτο δρόμο με της λεύκες.......

Κοντεύω να ξεγυμνώσω την καρδιά μου... 
Είμαι έτοιμος;;;
ΌΧΙ!
Ξαναρωτάω....
Είμαι έτοιμος ρε;
ΟΧΙ και πάλι!

Θα πάρω κουράγιο για να ζήσω πάλι τον εφιάλτη ότι μου σφίγγεις τον λαιμό και δε μπορώ να αναπνεύσω;;;;
ΟΧΙ! ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!

Κρατώντας την παλιά συσκευή στο δεξί χέρι.... περνάω την γέφυρα....... Θυμάμαι όσα σου είχα πει... και εσύ τα θυμάσαι και μάλιστα ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ!   ..........................................................!!!!!!!!!!

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι άδικος ο κόπος της εμφάνισής μου σαν φάντης μπαστούνι μπροστά σου... κυρία μου!

ΝΑΙ.
ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΑΝ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΨΕΜΑΤΑ ΣΟΥ.

ΝΑΙ.
ΑΝΟΙΓΩ ΤΟ ΔΕΞΙ ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΚΑΙ, ΕΝ ΚΙΝΗΣΗ......... ΠΕΤΑΩ ΤΗΝ ΣΥΣΚΕΥΗ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.

Αναστέναξα και βγήκε όλος ο θυμός από μέσα μου! Έτρεμα από συγκίνηση... σε νίκησα!!!!

Έκανα δεξιά, πάνω στη γέφυρα, με τα αλαρμ αναμμένα... Άναψα ένα βαρύ τσιγάρο και έκανα πίσω το κάθισμά μου για να το απολαύσω.... Είχα για μουσική τον ήχο των οχημάτων που με προσπερνούσαν...
Έκλεισα τα μάτια... Τα φώτα της γέφυρας με τύφλωσαν.... Ηρέμησα..... ώσπου άκουσα κάποιον να φωνάζει....

- Είστε καλά; Είστε καλά κύριε;;; Με ακούτε;;
Ήταν ένας σαστισμένος πιτσιρίκος με κράνος...

-Ναι.. καλά είμαι! Καλύτερα όσο ποτέ μου!

Ο πιτσιρίκος έβγαλε το κράνος και χαμογέλασε...

- Νόμισα πως πάθατε κάτι στην υγεία σας. Ξέρετε, εδώ εμποδίζετε την κυκλοφορία... και....

Είπα στον εαυτό μου:"Ρε Πάνο, αυτό το παιδί είναι εντελώς άγνωστος σε εσένα και νοιάστηκε για την υγεία σου.. και εκείνη; Η τόσο γνωστή; Ούτε ένα ξερό "αντίο" δε σου είπε....και εσύ ασχολείσαι μαζί της;;; ΦΤΟΥ ΣΟΥ!"


Σε πέταξα όπως εσύ εμένα... Σε έπνιξα όπως τα ψέματά σου τον λαιμό μου.... Και, επειδή, είμαι ΚΥΡΙΟΣ του εαυτού μου, τώρα πρέπει να θρηνήσω τον χαμό σου..... και να κάνω και ένα μνημόσυνο που να περιλαμβάνει οινοποσία σε μια παντελώς άγνωστη πόλη με ένα πολύ καλό φιλαράκι που μόλις γνώρισα........


 ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ!

Είναι ΝΤΡΟΠΗ......

Να πω πως κλαίω για εσένα............. εγώ, ο άντρας.... για μια χαμένη αγάπη.... που εξαφανίστηκε μέσα στο κρύο.....

Και.... πονάω..... πολύ....... ματώνω την καρδιά..... την σπάω...... την έχω διαλύσει..... και όλα αυτά για εσένα που δεν μπόρεσα ακόμη να σε ξεχάσω......

Ότι και αν κάνω, όπου και αν πάω, η μορφή σου θα με κυριεύει ΠΑΝΤΑ.

Πάρε την ψυχή μου, πάρε την καρδιά μου, πάρε τα μάτια μου, το στόμα μου και βρες να πεις ΜΙΑ ΛΕΞΗ..... μονάχα μια.....

ΛΥΤΡΩΣΕ ΜΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΑΥΤΟ.

Πόσο νομίζεις ότι θα αντέξω να ζω μέσα στον πόνο και την θλίψη;

Ακόμη και τις λέξεις δε μπορώ να γράψω... Μόνο να τις αισθανθώ μπορώ.... και θυμώνω.... με εμένα.... πάλι..... ΒΟΥΤΙΑ στο πουθενά...... πάλι......

Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009

Κινηση ματ...







Κοιτιεμαι στον καθρεπτη και βλεπω εναν αντρα που αγαπα παραφορα μια γυναικα...Ομως ακομα και ο ερωτας θελει την φροντιδα του διαφορετικα θα πεσει κατω σα φυλλο φθινοπωρινο...
Δεν φοβαμαι ομως...Οσο κι αν ποναω ξερω πως ειμαι δυνατος...αντεχω να ξεσκιζω τη δικη μου σαρκα καθως ξερω ,αισθανομαι πως λιωνεις αργα αργα απο την δικη μου αγαπη!
Γιατι ναι ...λιωνεις ,σκορπας σα τα φυλλα με τον βορια..Καιγεσαι απο τον ποθο σου για μενα και ζητας να παιξω στο παιχνιδι σου...
Δεν με υπολογισες καλα ομως...Ηρθε η ωρα να ορισω εγω το παιχνιδι αυτο..Εγω θα κινω τα πιονια της λαχταρας σου να κρυψεις οσα φοβασαι οτι θα σε καψουν...!
Ομως ματια μου δεν κρυβεται ο ποθος της σαρκας και της ψυχης...Οσο κι αν προσπαθησες απεγνωσμενα ξερω να παιζω καλα...Ο ερωτας σου σα μια παρτιδα σκακι...Οχυρωνεις τον βασιλια σου μη σκεπτομενη πως καθε κινηση σου γκρεμιζει καθε σου αντισταση...
Δεν μπορεις...!Οχι γιατι εισαι αδυναμη....Αλλα ειμαι πιο δυνατος στην γωνια της καρδιας σου..!
Λαχταρω καθε κομματι σου ...καθε στιγμη σου..καθε αγγιγμα σου..Να καιγεσαι και να λιωνεις στην ακρη του φιλιου μου...Να εξερευνω ολο σου το κορμι μην αφηνοντας μερος ανεξερευνητο.....
Ηρθε η στιγμη που θα κανω τη δικη μου κινηση...Παραδωσου!

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Οι αδιάβροχες στιγμές στο δάσος





Ανάμεσα από τα τεράστια δέντρα μπορούσα να δω μια νεράιδα να τρέχει γελώντας.......

- Πιάσε με Πάνο!!!!!! Δεν μπορείς!!!!!

Τα μάτια μου θαύμαζαν το χαρούμενο παιδικό της πρόσωπο.... Δεν είχα κουράγιο να τρέξω... Έμεινα να κοιτάω ένα θαύμα που έτρεχε να ξεφύγει από την μελαγχολία.....

- Περίμενε! Στάσου! Που είσαι;

Όση ώρα έψαχνα να βρω τον αναπτήρα μου, εκείνη η μαγεία απομακρύνθηκε από κοντά μου.... Σταμάτησα να αναπνέω μήπως ακούσω τη φωνή της..... Τίποτα δεν ακούστηκε.... Έκανα αρκετή ώρα να πάρω ανάσα μέχρι που έπιασα τον εαυτό μου να γίνεται αδύναμος....  Δεν ακούω ούτε τα βήματά της πάνω στα πεσμένα φύλλα.......... Πανικός κυρίευσε τη ψυχή μου και άρχισα να φωνάζω και να τρέχω........


- Μη παίζεις μαζί μου! Σταμάτησε σε παρακαλώ!! Που είσαι;;;

Δεν κοντοστάθηκα για να την ακούσω..... Φόβος με κυρίευσε...... Έτρεχα παλαβός από ενοχές......... Γιατί την άφησα να απομακρυνθεί;


Σκέφτηκα πως δεν πρέπει να ξεφύγω από το σημείο όπου είχαμε αφήσει τα σακίδιά μας με τα απαραίτητα.... Δεν ήξερα τι να κάνω... να γυρίσω πίσω ή να συνεχίσω να την ψάχνω;;;;

Περνούσαν διάφορες άσχημες σκέψεις και μάλιστα όλες από αυτές ήταν απελπισίας...... Τις στιγμές αυτές της αγωνίας κρατούσα στο χέρι μου τον αναπτήρα που μου είχε κάνει δώρο ο Γιάννης από την Δράμα.... Καθισμένος πάνω στα πεσμένα φύλλα.... όχι πάνω στις πέτρες.... ανάβω ένα τσιγάρο για να σκεφτώ καλύτερα χωρίς την στέρηση της νικοτίνης.....

Μα, πριν προλάβω να τραβήξω την δεύτερη ρουφηξιά.... δυο απαλά χεράκια μου έκλεισαν τα υγρά μου μάτια!!!
Ούτε και εγώ κατάλαβα πόση ανακούφιση μου έδωσε αυτό το άγγιγμα... Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ πως θα το είχα συγκρίνει με το χάδι της μάνας μου όταν ήμουν με πολύ πυρετό άρρωστος..... Δεν συγκρίνονται αυτά αλλά ο ερωτευμένος άνθρωπος, λένε, πως δεν έχει λογική. Τελικά, το παραδέχομαι! Είμαι ερωτευμένος! Ναι! Εγώ ο σκληρός, αυταρχικός, σοβαρός κύριος που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του!

.......Και πόσες άλλες σκέψεις έκανα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα..... Σαν ταινία μικρού μήκους!

Έπιασα τα χεράκια της... Κρύα όπως πάντα! Όσο πιο απαλά μπορούσα..... για να μη την πονέσω από απροσεξία μου..... ήθελα να τα σφίξω και να τα βάλω να αγγίξουν την καρδιά μου που έτρεμε ακόμη από φόβο.....

Ένας αναστεναγμός ανακούφισης έφυγε από το στόμα μου που διψούσε για λίγο νερό.....

Κάθισε από πίσω μου.... Με αγκάλιασε, όσο μπορούσε, με την μικρή της αγκαλίτσα.... Πάσχιζε να ενώσει τα δάκτυλά της μπρος στο στήθος μου, μα... μάταια!!! Είναι τόσο μικρούλα και αδύναμη που...... το μόνο που θα έπρεπε είναι να αναζητά την προστασία μου.

Ακουγόταν το τρίξιμο των δοντιών της όση ώρα πάλευε με... το θεριό!!! και εγώ.... γελούσα!!!!! Ακατάπαυστα!! Πλέον δεν διψούσα! Δεν ήμουν τρομαγμένος! Ούτε καν θυμόμουν ότι πριν λίγα λεπτά είχα στεναχωρηθεί από το παιχνιδάκι που μου έπαιζε!

Αισθάνομαι μια στάλα στο πρόσωπό μου...... Κοίταξα ψηλά ...  Πολλά σύννεφα..... Έβρεχε!!!!

Σηκώθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.... Έβγαλα την μπλούζα μου και την φόρεσα στο πλασματάκι που είχε μείνει να σφίγγει τα δόντια!!

Της έπιασα τα χεράκια και την σήκωσα.... Την αγκάλιασα σφιχτά.... για να την προστατεύσω από την βροχή....

Σήκωσε το προσωπάκι της και........ με φίλησε....................

- Συγνώμη που σ' έκανα να τρομάξεις αγόρι μου....

Αυτό ήταν... Είπε την μαγική λέξη...... Τώρα με καθήλωσε..... Τώρα με ξαναμάγεψε.......
Τώρα θα ζήσουμε τις δικές μας αδιάβροχες στιγμές στο πυκνό δάσος με τα πολλά πεσμένα φύλλα.......... και η στιγμές αυτές θα μείνουν χαραγμένες με στάλες βροχής πάνω στα σώματά μας.......
και.......... δυστυχώς, μόνο στην δική μου καρδιά......





ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΙΣΕΙ................

Τετάρτη 4 Νοεμβρίου 2009

Σκονταφτω στα ονειρα μου..




Συνεχιζω την ανελεητη μαχη με τον εαυτο μου και την τρελη και απολυτη αγαπη που σου εχω...Δεν ξερω πια τι να πω στην καρδια μου για να την μερωσω..Να την κανω να νιωσει λιγη παρηγορια...
Μονο εσυ μπορεις...Εσυ εισαι το γλυκο μαχαιρι που αγγιζει απαλα το κορμι μου και το διαπερνανε ριγη...Με μια κινηση...μπορει  να με ριξεις στην κολαση η στον παραδεισο..
Αλλα ακομα και ετσι..θελω να ερθεις...εστω για λιγο να με κανεις να νιωσω πως ειναι η γλυκα της πιο απροσμενης αλλα παθιασμενης επιθυμιας ζωης και αγαπης....Σε λατρευω...στο φωναζω με οληη την δυναμη της ψυχης μου...Γυρναει πισω και με χτυπαει με τετοια δυναμη και ενταση που λυγιζω...
Που εκλιπαρω στην πιο μικρη χαραμαδα ποθου και ερωτα  που ισως υπαρχει για μενα να ερθεις...για μια στιγμη..να σε νιωσω δικη μου...






Εσυ η οαση στην ερημια μου...!Ελα..!!!

Που είναι η αρχή και που το τέλος;






Μπορείς να με βοηθήσεις να ξεκαθαρίσω μέσα μου όσα νοιώθω........

Εχθές θυμόμουν ότι έχουμε περάσει μαζί εκείνες τις γεμάτες από αστέρια νύχτες... Κοιτούσες ξαπλωμένη και ήρεμη τον μαύρο ουρανό και θαύμαζα το έκπληκτο βλέμμα σου......... 
Μαγεμένος από την αίσθηση ότι σε έχω κοντά μου, πίστεψα ότι αρχίσαμε ξανά να βλέπουμε μαζί τα αστέρια........
Νοιώθω μόνος σαν αναζητώ το χάδι σου....... Γυρίζω όλο το σπίτι για να σε βρω........ Σου φωνάζω τρομαγμένος...... Ψάχνω μάταια να βρω το φάντασμά σου.......  και τα ερωτήματα αρχίζουν να διαδέχονται το ένα, το άλλο....... και μερικά δάκρυα κύλησαν γεμάτα εγωισμό..... και κάποιες σταγόνες κόκκινου κρασιού έπεσαν από τα χείλη μου......





ΓΙΑΤΙ έφυγες;
ΤΙ ήταν αυτό που σε πείραξε στην γεμάτη αγάπη για εσένα καρδιά μου;
ΓΙΑΤΙ δεν γυρνάς πίσω;
ΤΙ είναι αυτό που σε κρατάει μακρυά μου;

Θέλω μια απάντηση...... Θέλω  να μου πεις αν ξεκινάει τώρα ένα μαρτύριο για εμένα ή η λύτρωση που, από τα χείλη σου περιμένω ανήμπορος ................

Με τελείωσες μέσα σου;;;;;; Γιατί με στέλνεις στην κόλαση;;;;;; Γιατί είσαι τόσο χαρούμενη όταν με βασανίζεις;;;;;;;;;

ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΞΕΡΩ.
ΕΠΑΙΞΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ;
ΔΕΝ ΣΟΥ ΕΦΤΑΙΞΑ ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ....
ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ;

Μια απάντησή σου και μόνο μπορεί να δώσει τέλος ή αρχή σε αυτό το μαρτύριο.....

(Όποια και αν είναι η απάντηση, να γνωρίζεις ότι ΑΓΑΠΗΣΑ ΕΣΕΝΑ, σε αγαπώ και ΤΟΛΜΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΤΕΡΕΨΕΙ ΜΕΣΑ ΜΟΥ Η ΖΩΗ.-)

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2009

Σε έχω ανάγκη...

Και δεν ντρέπομαι να στο πω!!

Ξέρω, ξέρω! Το έχεις ακούσει αμέτρητες φορές από τα χείλη μου που διψούν για την δροσιά σου.....

Πόσες φορές θα σου το πω; Μη βαριέσαι να το ακούς..... σε παρακαλώ! Ποτέ μη μου στερήσεις το δικαίωμα να σε ακούω....... Μου στερείς να βλέπω τον άγγελό και προστάτη μου..... όχι όμως την φωνή του........ Τον κόκκινο γεμάτο ενέργεια άγγελο που πλημμύρισε με αίμα την πληγωμένη καρδιά μου μόλις την είδε να στραγγίζει τελείως............



 Στέλνω την
Καληνύχτα 
μου

και δύο κομμάτια ραγισμένης καρδιάς για δώρο..... Ξέρεις ΕΣΥ.....