Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Οι αδιάβροχες στιγμές στο δάσος





Ανάμεσα από τα τεράστια δέντρα μπορούσα να δω μια νεράιδα να τρέχει γελώντας.......

- Πιάσε με Πάνο!!!!!! Δεν μπορείς!!!!!

Τα μάτια μου θαύμαζαν το χαρούμενο παιδικό της πρόσωπο.... Δεν είχα κουράγιο να τρέξω... Έμεινα να κοιτάω ένα θαύμα που έτρεχε να ξεφύγει από την μελαγχολία.....

- Περίμενε! Στάσου! Που είσαι;

Όση ώρα έψαχνα να βρω τον αναπτήρα μου, εκείνη η μαγεία απομακρύνθηκε από κοντά μου.... Σταμάτησα να αναπνέω μήπως ακούσω τη φωνή της..... Τίποτα δεν ακούστηκε.... Έκανα αρκετή ώρα να πάρω ανάσα μέχρι που έπιασα τον εαυτό μου να γίνεται αδύναμος....  Δεν ακούω ούτε τα βήματά της πάνω στα πεσμένα φύλλα.......... Πανικός κυρίευσε τη ψυχή μου και άρχισα να φωνάζω και να τρέχω........


- Μη παίζεις μαζί μου! Σταμάτησε σε παρακαλώ!! Που είσαι;;;

Δεν κοντοστάθηκα για να την ακούσω..... Φόβος με κυρίευσε...... Έτρεχα παλαβός από ενοχές......... Γιατί την άφησα να απομακρυνθεί;


Σκέφτηκα πως δεν πρέπει να ξεφύγω από το σημείο όπου είχαμε αφήσει τα σακίδιά μας με τα απαραίτητα.... Δεν ήξερα τι να κάνω... να γυρίσω πίσω ή να συνεχίσω να την ψάχνω;;;;

Περνούσαν διάφορες άσχημες σκέψεις και μάλιστα όλες από αυτές ήταν απελπισίας...... Τις στιγμές αυτές της αγωνίας κρατούσα στο χέρι μου τον αναπτήρα που μου είχε κάνει δώρο ο Γιάννης από την Δράμα.... Καθισμένος πάνω στα πεσμένα φύλλα.... όχι πάνω στις πέτρες.... ανάβω ένα τσιγάρο για να σκεφτώ καλύτερα χωρίς την στέρηση της νικοτίνης.....

Μα, πριν προλάβω να τραβήξω την δεύτερη ρουφηξιά.... δυο απαλά χεράκια μου έκλεισαν τα υγρά μου μάτια!!!
Ούτε και εγώ κατάλαβα πόση ανακούφιση μου έδωσε αυτό το άγγιγμα... Δεν θα το φανταζόμουν ποτέ πως θα το είχα συγκρίνει με το χάδι της μάνας μου όταν ήμουν με πολύ πυρετό άρρωστος..... Δεν συγκρίνονται αυτά αλλά ο ερωτευμένος άνθρωπος, λένε, πως δεν έχει λογική. Τελικά, το παραδέχομαι! Είμαι ερωτευμένος! Ναι! Εγώ ο σκληρός, αυταρχικός, σοβαρός κύριος που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του!

.......Και πόσες άλλες σκέψεις έκανα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα..... Σαν ταινία μικρού μήκους!

Έπιασα τα χεράκια της... Κρύα όπως πάντα! Όσο πιο απαλά μπορούσα..... για να μη την πονέσω από απροσεξία μου..... ήθελα να τα σφίξω και να τα βάλω να αγγίξουν την καρδιά μου που έτρεμε ακόμη από φόβο.....

Ένας αναστεναγμός ανακούφισης έφυγε από το στόμα μου που διψούσε για λίγο νερό.....

Κάθισε από πίσω μου.... Με αγκάλιασε, όσο μπορούσε, με την μικρή της αγκαλίτσα.... Πάσχιζε να ενώσει τα δάκτυλά της μπρος στο στήθος μου, μα... μάταια!!! Είναι τόσο μικρούλα και αδύναμη που...... το μόνο που θα έπρεπε είναι να αναζητά την προστασία μου.

Ακουγόταν το τρίξιμο των δοντιών της όση ώρα πάλευε με... το θεριό!!! και εγώ.... γελούσα!!!!! Ακατάπαυστα!! Πλέον δεν διψούσα! Δεν ήμουν τρομαγμένος! Ούτε καν θυμόμουν ότι πριν λίγα λεπτά είχα στεναχωρηθεί από το παιχνιδάκι που μου έπαιζε!

Αισθάνομαι μια στάλα στο πρόσωπό μου...... Κοίταξα ψηλά ...  Πολλά σύννεφα..... Έβρεχε!!!!

Σηκώθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη.... Έβγαλα την μπλούζα μου και την φόρεσα στο πλασματάκι που είχε μείνει να σφίγγει τα δόντια!!

Της έπιασα τα χεράκια και την σήκωσα.... Την αγκάλιασα σφιχτά.... για να την προστατεύσω από την βροχή....

Σήκωσε το προσωπάκι της και........ με φίλησε....................

- Συγνώμη που σ' έκανα να τρομάξεις αγόρι μου....

Αυτό ήταν... Είπε την μαγική λέξη...... Τώρα με καθήλωσε..... Τώρα με ξαναμάγεψε.......
Τώρα θα ζήσουμε τις δικές μας αδιάβροχες στιγμές στο πυκνό δάσος με τα πολλά πεσμένα φύλλα.......... και η στιγμές αυτές θα μείνουν χαραγμένες με στάλες βροχής πάνω στα σώματά μας.......
και.......... δυστυχώς, μόνο στην δική μου καρδιά......





ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΓΙΑ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΧΑΡΙΣΕΙ................

5 σχόλια:

  1. Φιλε μου δεν εισαι καλα
    μα καθολου καλα
    Για ριξε μια ματια στην σημερινη μου αναρτηση
    ισως σου χρειαστει...λες και την εγραψα για σενα!

    Τα φιλια μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή σου μέρα Ρίκη.
    Αυτό σου το σχόλιο θέλει συζήτηση αγαπητή μου ως προς το πρώτο σκέλος....

    Πολλά πολλά πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ πάντα μισούσα την βροχή μα πάντα μέσα της ζούσα.....

    Μέρα καλή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πόσο θα' θελα να μουν στη θέση σου.......

    Μέρα γεμάτη ομορφιές!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πόσο πράγματα μπορούν να σου δώσουν λίγες στάλες βροχής... ;;

    ένα... υπέροχα, αξέχαστο πρόσωπο...

    καλήσπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή